februari 27, 2024
“Niet zo streng zijn voor jezelf, Daimy. Het komt wel goed”
Woorden die meestal goed bedoelt zijn, maar in werkelijkheid heb je hier niet veel aan. Begrijp me niet verkeerd, iedereen vind het wel eens fijn om gerustgesteld te worden. Maar niets komt “vanzelf goed”.
Ik geloof heel erg in eigen verantwoordelijkheid, en ben liever hard voor mezelf dan dat ik de wereld de kans geef hard te zijn voor mij. Hoe moeilijk sommige situaties ook zijn, iedere dag die je krijgt op deze aarde is weer een dag die je kunt benutten om aan jezelf te werken. Maar niemand gaat dat voor je doen. Of het nu fysiek of mentaal is, accepteren of veranderen is, het is je eigen verantwoordelijkheid hiermee om te gaan en hier aan te werken.
Wat me opgevallen is na het zien en spreken van meerdere mensen met een beperking, is dat ze niet hard genoeg zijn voor zichzelf. Te lief, te zwak, te zacht en beschermd opgevoed/behandeld. En ik begrijp dat, helaas is dat wel de weg van de minste weerstand. En waar weerstand is, daar is groei. Het klinkt allemaal een beetje hard, maar als ik vraag waarom ze niet gelukkig zijn, of eenzaam zijn, krijg ik vaak redenen te horen waar ze zelf wel iets aan zouden kunnen doen.
Na een gesprek te hebben gehad, hoor ik dan ook vaak: “je hebt gelijk, dit had ik even nodig”. En dan zeg ik: “het hoeft niet snel te gaan, het hoeft niet makkelijk te zijn. Maar er niets mis met hard en eerlijk zijn voor jezelf”.
Je zult momenten hebben dat dit makkelijker gaat dan andere momenten. Maar dat hebben we allemaal. Just keep progressing.
Ik geloof heel erg in eigen verantwoordelijkheid, en ben liever hard voor mezelf dan dat ik de wereld de kans geef hard te zijn voor mij. Hoe moeilijk sommige situaties ook zijn, iedere dag die je krijgt op deze aarde is weer een dag die je kunt benutten om aan jezelf te werken. Maar niemand gaat dat voor je doen. Of het nu fysiek of mentaal is, accepteren of veranderen is, het is je eigen verantwoordelijkheid hiermee om te gaan en hier aan te werken.
Wat me opgevallen is na het zien en spreken van meerdere mensen met een beperking, is dat ze niet hard genoeg zijn voor zichzelf. Te lief, te zwak, te zacht en beschermd opgevoed/behandeld. En ik begrijp dat, helaas is dat wel de weg van de minste weerstand. En waar weerstand is, daar is groei. Het klinkt allemaal een beetje hard, maar als ik vraag waarom ze niet gelukkig zijn, of eenzaam zijn, krijg ik vaak redenen te horen waar ze zelf wel iets aan zouden kunnen doen.
Na een gesprek te hebben gehad, hoor ik dan ook vaak: “je hebt gelijk, dit had ik even nodig”. En dan zeg ik: “het hoeft niet snel te gaan, het hoeft niet makkelijk te zijn. Maar er niets mis met hard en eerlijk zijn voor jezelf”.
Je zult momenten hebben dat dit makkelijker gaat dan andere momenten. Maar dat hebben we allemaal. Just keep progressing.